پناهه آخرِ من باش، شده رویات همه چیزم
دارم ترسامو هر لحظه، توو آغوش تو میریزم
یه باور تو جهانِ من با احساسِ تو درگیره
به عمقِ باورم میرم چقدر حِسِت نفس گیره
نمیخوام دل بسوزونه کسی از بین آدمها
تو که ناجی نباشی من همون بهتر بشم تنها
همیشه درد تنهایی یه باری شد روی دوشت
توو این دنیای بی رحمی نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
کنار اومد دلت هر بار با تکرارِ گناه من
چقدر عشق تو بی مرزه بازم شد جون پناهِ من
تمام توبه هایی که شکستم مونده توو یادم
یه پرسش توی ذهنم هست کِی آدم میشه این آدم
نمیخوام دل بسوزونه کسی از بین آدمها
تو که ناجی نباشی من همون بهتر بشم تنها
همیشه درد تنهایی یه باری شد روی دوشت
توو این دنیای بی رحمی نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
نذار کم شم از آغوشت
نظرات شما عزیزان:
